سرنوشت تکان دهنده خانواده ایران نژاد - وبلاگ حرفه گرگان

به گزارش وبلاگ حرفه گرگان، آدم برها قلب ندارند. این را یک پناهنده ایرانی که در فرانسه منتظر است تا به طریقی به بریتانیا وارد گردد، به خبرنگارانی گفته است که این روزها به کانال مانش نگاه می نمایند؛ جایی که چهار عضو یک خانواده پنج نفره ایرانی را از ما گرفته و جسد نوزاد 15 ماهه شان را هنوز پس نداده است.

در گزارش تیم امداد و نجاتی که روز بعد از حادثه غرق شدن یک قایق در کانال مانش منتشر شده، آمده است که قایق ساعت 9:30 صبح در حالی از حوالی دانکرک از ساحل جدا شده که مقامات و همین طور هواشناسی پیش تر هشدار داده بودند شرایط آب و هوایی برای حرکت قایق ها مناسب نیست. گزارش ها در مورد تعداد سرنشین های قایق متفاوت است؛ برخی منابع می گویند قایق غرق شده 19 سرنشین داشته است و برخی می گویند 28 نفر در قایق بوده اند؛ ایرانی و عراقی. بعد از اینکه قایق دچار حادثه شده، چند بالگرد، قایق های نظامی و قایق های ماهی گیری برای یاری به مردمی که در حال غرق شدن بوده اند به آنان نزدیک شده اند.

ساحل دانکرک، شمال فرانسه و نزدیک ترین ساحل این کشور به بریتانیا، به عنوان یکی از اصلی ترین محل های گذر غیرقانونی از فرانسه به بریتانیا شناخته می گردد. علاوه بر پلیس و نیروی دریایی فرانسه، سازمان های مردم نهاد هم به صورت روزانه در حال گشت زنی در این آب های نه چندان عمیق اما به شدت پرتلاطم و پرتردد هستند تا پناهجویانی را نجات دهند که بی گدار به آب می زنند. تیم های نجات، روز چهارشنبه و در پی حادثه ای که برای قایق پناهجویان پیش آمد آنقدرها نزدیک نبود تا بتواند سریع تر کاری انجام دهد.

رسول ایران نژاد 35 ساله - پدر خانواده ای کرد و اهل سردشت آذربایجان غربی - قبل از اینکه از آب بیرون کشیده گردد جان باخته، همسرش شیوا محمدپناهی 35 ساله و دو بچه به نام های آنیتا 9 ساله و آرمین 6 ساله بعد از بیرون کشیده شدن از آب جان باخته اند و نوزاد پانزده ماهه شان به نام آرتین هنوز پیدا نشده است. مقامات فرانسوی می گویند بعید است جان به در برده باشد.

برادر آقای ایران نژاد، عموی بچه هایی که در آب غرق شده اند، می گوید که خانواده، تابستان از ایران رفته اند. درآمد کارگری ساده پدر را و هر چه داشته و نداشته اند نقد نموده اند و غیرقانونی به ترکیه رفته اند، از آنجا به ایتالیا. بعد از توقفی 20 روزه در ایتالیا، به فرانسه رسیده اند. مقصدشان بریتانیا بوده و دو بار پیش از اقدام آخر به وسیله دریا، کوشش نموده اند غیرقانونی مرز را رد نمایند و وارد بریتانیا شوند؛ جایی که خیال می نموده اند روزی 100 پوند در آمد خواهند داشت و قرض هایی را که گرفته اند پس خواهند داد و خوشبخت خواهند شد.

یکی از دوستان خانواده ایران نژاد که در فرانسه همراه آنها بوده است، در مورد تصمیمشان برای عبور از کانال مانش می گوید: حدود یک ماه پیش با شیوا در موردش صحبت کردیم. به او گفتم این جهت خیلی خطرناک است و اگر اتفاقی بیفتد، بچه ها .... این دوست خانوادگی که از گاردین خواسته است علی نامیده گردد، می گوید شیوا در پاسخ به او گفته: همه از همین راه می فرایند، ان شاءالله که اتفاقی نمی افتد.

قوانین پذیرش مهاجر در ماه های گذشته در بریتانیا به شدت سخت گیرانه شده است. تحت تاثیر همه گیری کرونا، جهتهای امن برای ورود و اعلام پناهندگی به این کشور بسته شده اما راه قایق های کوچک و کانال مانش هنوز باز است. امسال تا الان که آخر دهمین ماه از سال میلادی 2020 است، 7400 نفر از راه کانال مانش خودشان را به بریتانیا رسانده اند؛ چهار برابر جمعیتی که سال گذشته از این راه به صورت غیرقانونی وارد بریتانیا شده اند. در امسال میلادی دست کم هفت نفر در این آب ها غرق شده اند که چهارتایشان از اعضای خانواده آقای ایران نژاد به علاوه نوزاد گمشده شان است.

هزینه گذر از کانال مانش، برای پناهجوها به ازای هر نفر بین پنج تا شش هزار یورو است. خارج شدن از ایران، بخصوص اگر در مناطق مرزی زندگی کنید، هزینه چندانی ندارد. هزینه اصلی مربوط به عبور از ترکیه و رسیدن به یکی از کشورهای مهاجرپذیر اروپای غربی است. در مورد خانواده ایران نژاد، عبور از آب های ترکیه به سمت ایتالیا و رسیدن از ایتالیا به فرانسه عددی معادل تقریبا 8 هزار یورو برای هر نفر بوده است. اقلا 13 هزار یورو برای هر نفر از ترکیه تا رسیدن به خاک بریتانیا آب خورده است. این رقم را باید ضرب در پنج کرد تا دریافت که این خانواده ایرانی به جز جانشان، برای پناه بردن به کشوری دیگر چه هزینه ای پرداخته اند.

در سه روز گذشته بعد از آخرین حادثه غرق شدن قایق پناهجویان در کانال مانش، علاوه بر بوریس جانسون، مقامات دیگر بریتانیا هم در مورد حادثه ابراز تاسف نموده اند و قول همکاری با مقامات فرانسوی برای روشن شدن ابعاد ماجرا را داده اند اما همزمان زیر بار باز کردن جهت ورود قانونی پناهجویان به خاک کشورشان نرفته اند.

نمانیده کمیساریای عالی پناهندگان در بریتانیا بعد از حادثه روز چهارشنبه ابراز امیدواری نموده است که بریتانیا برای جلوگیری از تکرار تراژدی، جهتهای قانونی ورود پناهجویان را باز کند؛ هر چند که حتی اگر چنین تصمیمی در روزهای آینده گرفته گردد، خانواده ایران نژاد دیگر به ما بازگردانده نخواهند شد. کسانی که به قصد پناهندگی از کشور خارج می شوند، در اولین قدم، مدارک شناسایی شان مثل پاسپورت ، کارت ملی و شناسنامه شان را می سوزانند و ترجیح می دهند برای مدتی بدون کشور زندگی نمایند تا از پس راهی که حتی در روزهای عادی هم بسیار پر خطر بوده است و در دوران همه گیری ویروس کرونا سخت تر شده در جای دیگری پناهی پیدا نمایند. پناهنده ها معمولا از جنگ، آشوب، درگیری های سیاسی و بحران های اقتصادی - اجتماعی فرار می نمایند. برخی هایشان با حکومت های مرکزی کشورشان درگیر می شوند و به دلیل مواجهه با اتهام های سیاسی فرار می نمایند، برخی به دلیل تهدید به قتل و تعرض ناشی از آشوب و درگیری گروه های مسلح و جنگ داخلی فرار می نمایند، برخی هم به دنبال جایی می فرایند که بتوانند در آن شکم خودشان و خانواده شان را با خیال راحت تری سیر نمایند. ترس درگیری با پلیس به دلیل شرکت در جرایم معمولی، کلاهبرداری، چک های برگشتی، دخالت در قاچاق و سرقت و مانند آن هم گاهی باعث می گردد آدم ها غیرقانونی از مرزهای کشورها خارج شوند و برای پناهندگی اقدام نمایند. هستند کسانی که به امید بهشت، راهی جای دیگری می شوند، بدون اینکه بدانند زندگی در کمپ چه جهنمی است، بازداشت شدن در مراکز بازداشت موقت پیش از دریافت اجازه اقامت در کشور میزبان چطور می گذرد و راه، چقدر می تواند خطرناک و حتی کشنده باشد.

محمدحسین مهدویان - کارگردان سینمای ایران و خالق آثاری همچون ایستاده در غبار و ماجرای نیمروز - روز آدینه با انتشار چند ویدئو و عکسی از آنیتا ایران نژاد در صفحه اینستاگرامش در حالی که این دختربچه را در حال تست بازیگری نشان می داد، نوشت: به این عکس ها و ویدئوها نگاه کنید. هر کدام قصه ای دارند. پارسال به دنبال یافتن بازیگرانی برای نقش های کودک فیلم سینمایی درخت گردو جستجوی محلی مفصلی انجام دادیم. بچه ها باید به زبان کردی سورانی حرف می زدند که زبان و لهجه مردم سردشت است. فقط چند شهر ایران در شمال کردستان و جنوب آذربایجان غربی به این لهجه خاص حرف می زنند و این، کار را سخت می کرد. یکی از نقش هایی که در پی بازیگرش بودیم، نقش شهین دختر شش هفت ساله فیلم بود. به دختر عکس دوم نگاه کنید؛ به چشم هایش. ترکیبی است از رنج و در عین حال زیبایی و امید. این دختر یکی از چند گزینه نهایی ما بود، در کنار چند دختر زیبا و معصوم دیگر که هر کدام به امیدی خودشان را به ما می رساندند تا شاید با به رخ کشیدن استعدادشان برای چند نفری که از تهران آمده اند آینده ای برای خود جست وجو نمایند. او در نهایت انتخاب نشد و نقش به ژینا رسید. اما اگر تصویر دختر برایتان آشناست حق دارید. تصویرهای بعدی ویدئوهای کوتاهی هستند از کوشش آنیتا برای به دست آوردن نقش. بله. نام این دختر آنیتاست؛ آنیتا ایران نژاد. اگر این نام برایتان آشناست باز هم حق دارید. دو تصویر آخر پیوست خبری است که رسانه ها یکی دو روزی است در موردش حرف می زنند. آنیتا و تمام اعضای خانواده اش در راه مهاجرتی پرخطر از ایران، در آب های سرزمینی غریبه غرق شده اند. از دیروز ابراهیم و به خصوص امیرحسین که آخرین تست ها و تمرین ها را با آنیتا انجام داده بود، مدام تصویر اشک های آنیتا را مرور می نمایند و غصه می خورند و من به فامیلی این خانواده فکر می کنم. چه وجه تسمیه عجیبی است! خانواده ایران نژاد که ایرانشان خانه ای گرم و پرامید برایشان نبود.

اما مهدی عیسی زاده عضو کمیسیون اجتماعی مجلس در گفت وگو با سایت انتخاب و در پاسخ به این پرسش که آیا در جریان جزئیات غرق شدن خانواده ایرانی در جهت مهاجرت به انگلستان قرار دارید؟ گفته است: خیر، من هنوز در مورد جزئیات این اتفاق، خبر و توضیحی دریافت ننموده ام. یک دلیل این مساله مربوط به آن است که اگر این اتفاق در مرز کشورهای همسایه مانند ترکیه اتفاق افتاده بود، اطلاع رسانی بهتری وجود داشت ولی چون در کشوری مانند انگلستان این اتفاق اتفاق افتاده، اطلاعات کافی به ما مخابره نشده است.

او همچنین تصریح نموده است: بیگانگان برای شهفرایندان ایرانی، خارج از کشور را مدینه فاضله تبلیغ می نمایند. طی همین مدت کوتاهی که من عضو کمیسیون اجتماعی هستم، مراجعات زیادی به من شده است و خیلی از کسانی که مهاجرت نموده اند، ابراز پشیمانی نموده و خواهان بازگشت به ایران شده اند. طی چند روز گذشته نیز یک خانواده از آمریکا و یک نفر از استرالیا و یک نفر از هلند از من خواسته اند که یاریشان کنم تا بتوانند به ایران بازگردند. این افراد فکر می کردند که اگر به خارج از کشور بفرایند چنان و چنین می گردد ولی حالا دیدند که همه کشورها مانند ما مشکل دارند. هفته گذشته یک شخصی با من تماس گرفت و گفت که در ایران خانه و کار داشته و شرایطش در ایران بد نبوده ولی حالا مهاجرت نموده و در یک کمپ و در یک سالن مشترکا با چند خانواده عرب زندگی می نماید و همسرش هم باردار است. متاسفانه هنوز برخی از مردم ما فکر می نمایند که مرغ همسایه غاز است.

این نماینده مجلس گفته است: باید بپذیریم که بالاخره برخی مسائل اقتصادی مانند بیکاری و تورم نیز باعث شده تا شرایط معیشتی مردم نگران نماینده باشد و برخی نیز به همین دلیل فکر نمایند که اگر مهاجرت نمایند، می توانند زندگی بهتری داشته باشند. من در مجموع فکر می کنم که بخش زیادی از مهاجران ایرانی در خارج از کشور، دوست دارند که به کشور خودشان برگردند و از مهاجرت خودشان پشیمانند. در ضمن نباید فراموش کنید که همه مهاجران کشور ما افراد ضعیف یا نخبگان علمی نیستند، بخشی از مهاجران کسانی هستند که اتفاقا شرایط اقتصادی و صندلی اجتماعی آبرومندانه و مناسبی دارند ولی فکر می نمایند در خارج از کشور زندگی آنان متحول می گردد و وقتی هم که رفتند متوجه اشتباه خودشان می شوند و دنبال راهی برای بازگشت هستند.

از سوی دیگر، کمال حسین پور نماینده مردم سردشت و پیرانشهر در مجلس درباره مهاجرت جوانان سردشت به سایت رویداد 24 گفته است: این موضوع از حدود پنج ماه پیش در سردشت آغاز شده است؛ تا جایی که تا کنون بیش از هزار نفر از مردان و زنان جوان سردشتی از کشور مهاجرت نموده اند. بیشتر این مهاجران را مردان و حدود 20 تا 30 درصد را مردمی تشکیل داده اند که به صورت خانوادگی اقدام به مهاجرت نموده اند.

او با بیان اینکه در شهرک صنعتی شهرستان سردشت حتی دو کارخانه صنعتی هم فعال نیستند و میزان فعالیت صنعتی در این شهر صِفر است، ادامه داده است: از نظر کشاورزی نیز این شهرستان دارای پوشش جنگلی است که باعث می گردد مردم امکان کشاورزی نداشته باشند.

نماینده مردم سردشت و پیرانشهر عنوان نموده است: جوانان از یک سنی باید مستقل شوند و تشکیل خانواده بدهند و برای تامین معاش خانواده و تشکیل زندگی احتیاج به کار دارند در حالیکه سردشت نه صنعت دارد و نه کشاورزی و هیچ شغلی وجود ندارد. اینها همه در حالی است که سردشت اولین شهر شیمیایی دنیا بوده و در حال حاضر هم 4000 جانباز شیمیایی در آن زندگی می نمایند اما به اشتغال و معیشت مردم این شهر کمترین توجهی نشده است.

حسین پور با بیان اینکه در این شهرستان سه بازارچه مرزی وجود دارد که دوتای آنها در حال حاضر تعطیلند، اظهار نموده است: تنها بازارچه ای هم که فعال است، آنچنان که باید و شاید مورد رسیدگی قرار نگرفته است. اخیرا درباره شرایط این بازارچه از وزیر امور خارجه سوال نموده ام. گویا این بازارچه از سوی دولت ایران رسمی اعلام شده و قرار است با انجام اقدامات دیپلماتیک این بازارچه از طرف دولت عراق هم به عنوان مرز شناخته گردد که در این صورت در آنجا اشتغال زیادی می تواند ایجاد گردد.

او با بیان اینکه مردم احتیاج به شغل دارند، خاطرنشان نموده است: شرایط به گونه ای شده که مردم مانند آقای رسول ایران نژاد که جان خود و خانواده اش از دست رفت، هرچه دارند می فروشند و با یاری قاچاقچیان کشور ترکیه به این کشور رفته و از آنجا راهی اروپا می شوند. مهاجرت زمانی صورت می گیرد که فرد قادر به تامین معیشت و ادامه زندگی در منطقه خود نباشد؛ مساله ای که در سردشت وجود دارد. سردشت با جمعیت 120 هزار نفر تنها یک بیمارستان 96 تختخوابی دارد و به عبارت دیگر ما کمترین امکانات درمانی را در شهر داریم لذا شرایط سردشت بسیار سخت است.

نماینده سردشت، در نامه ای از وزارت امور خارجه درخواست نموده مقدمات پیگیری بازگرداندن اجساد خانواده ایران نژاد به کشور را فراهم کند.

اما آخرین خبرها حاکی از آن است که سباستین پیو، دادستان منطقه دانکرک در فرانسه گفته که یک مرد ایرانی را به ظن ارتباط با مرگ چهار پناهجوی ایرانی در کانال مانش بازداشت نموده است.

فرد بازداشتی متولد سال 1983 میلادی (1361 شمسی) در ایران است و راهنمایی یک قایق نیمه لاستیکی حامل 22 پناهجو را برعهده داشته که از اردوگاه پناهجویان گراند - سینت در نزدیکی دانکرک راهی بریتانیا بودند.

دادستان دانکرک گفته است که فرد بازداشتی براساس اظهارات نجات یافتگان این حادثه شناسایی و بازداشت شده است. پفراینده او در حال حاضر در مرحله بازپرسی است.

در کیفرخواست، او به 7 فقره قتل غیرعمد به دلیل رعایت نکردن نکات ایمنی و همچنین به خطر انداختن جان سایر مسافران که نجات یافته اند، متهم شده است.

گروه دادستانی همچنین برای او به خاطر یاری به ورود و اقامت غیرقانونی خارجی ها به طور سیستماتیک و سازمان یافته درخواست مجازات نموده است.

به گفته دادستان، این فرد پذیرفته که راننده قایق بوده اما گفته نقشی در این ماجرا نداشته و خودش یک مهاجر بوده است؛ اما سایر مسافران او را فردی توصیف نموده اند که به قاچاقچیان نزدیک بوده است.

دادستان گفته این تنها بازمانده قایق است که فارسی حرف می زند و اظهاراتش با سایر مسافران که همه کرد و عراقی هستند، در تناقض است.