داستان عجیب ورزشکار ایرانی که می گوید در بلاروس عاشق شده! - وبلاگ حرفه گرگان

به گزارش وبلاگ حرفه گرگان، دلیل برنگشتن حسین رسولی به کشور همچنان نامعلوم است. یکی می گوید عاشق شده، در بلاروس مانده و یکی هم می گوید مهاجرت نموده و می خواهد تغییر تابعیت بدهد. تنها چیزی که تا به الان معین است و از طرف پدر حسین عنوان شده، ازدواج در بلاروس است؛ آن هم به دلیل علاقه مندشدن او به یک دختر بلاروسی؛ البته دراین باره هم اخبار خیلی موثق نیست؛ چراکه گفته می گردد او با یکی از اقوام خود که در بلاروس زندگی می نماید، ازدواج نموده است!

اما الان بحث بر سر ایرانی بودن یا خارجی بودن همسر رسولی نیست؛ بلکه بحث بر سر این است که چرا او یکباره چنین تصمیمی گرفته است.

داستان قهرمان پرتاب دیسک جوانان آسیا از آنجا آغاز شد که او بهمن سال گذشته در دوره سرپرستی ایرج عرب، در فدراسیون دوومیدانی، همراه بهنام شیری، دیگر عضو تیم ملی پرتاب دیسک ایران، برای برپایی اردوی سه ماهه راهی بلاروس شدند. اردوی سه ماهه این دو پرتابگر در حالی اواخر فروردین به خاتمه رسید، با شیوع گسترده ویروس کرونا و لغو پروازها، آن ها نتوانستند به تهران برگردند و مجبور شدند برای مدت بیشتری در بلاروس بمانند. با توجه به این اتفاق، بلاروسی ها ویزای رسولی و شیری را تا آخر اردیبهشت گذشته تمدید کردند تا پرواز ها از سر گرفته شود.

این در شرایطی بود که این دو دوومیدانی کار درباره شرایط نامساعدی که در محل اقامت شان داشتند، گلایه می کردند و مدام درباره رسانه ها مدعی می شدند هیچ پولی برای ادامه زندگی ندارند. به طوری که حتی صاحبخانه آن ها را از خانه ای که فدراسیون برایشان اجاره نموده بود، بیرون نموده و دست به دامان سفارت ایران در این کشور شده اند.

با این حال این حواشی گذشت و زمانی که پرواز ها از بلاروس به سمت تهران برقرار شد (اوایل خرداد)، گفته شد فقط بهنام شیری به کشور برگشته و حسین رسولی با او نیامده است! رسولی در واکنش به اینکه چرا همراه شیری نیامده است، بدون اینکه دلیل نیامدنش را بگوید، گفت با پرواز بعدی که دو هفته دیگر است، به ایران برمی شود؛ اما پس از مدتی، مهدی مبینی، سرپرست فدراسیون دوومیدانی، به نقل از پدر این ورزشکار اعلام نمود که پسرش قصد ازدواج در بلاروس را دارد و تا چند هفته آینده برمی شود.

رسولی چند روز بعد اظهاراتی را مطرح نمود که با صحبت های قبلی اش تناقض زیادی داشت؛ به طوری که همین حرف هایش باعث شد شایعه مهاجرتش بیش از پیش رنگ واقعیت به خود بگیرد. هرچند شنیده می شود پیشنهاد دستمزد ماهانه هزارو 500 دلاری او را ترغیب به این نموده که به ازدواج و اقامت در بلاروس دل خوش کند. رسولی در آخرین صحبت هایش گفت: من دنبال دریافت پناهندگی در بلاروس نیستم و فقط عاشق شده ام و در شرف ازدواج هستم؛ اما عاشق ایران و مردم کشورم هستم و جانم را برای وطنم می دهم و دوست دارم فقط برای کشورم مسابقه بدهم. به دلیل شرایط همسرم نمی توانم به ایران برگردم و مجبورم در بلاروس زندگی کنم.

او که یکی از شانس های تیم ملی دوومیدانی ایران برای کسب سهمیه المپیک 2021 توکیو به حساب می آید، از طرف فدراسیون به بلاروس رفت تا با تمرین زیر نظر یکی از مربیان این کشور برای حضور در رقابت های انتخابی المپیک آماده شود. رسولی اگرچه عنوان قهرمانی آسیا را در رده جوانان دارد؛ اما هنوز به آن سطحی نرسیده که بخواهد رنگ مدال المپیک را ببیند؛ بااین حال او آن قدر خوش بینانه از شرکت در این بازی ها حرف می زند که خود را در قواره های احسان حدادی می بیند: بعد از دریافت مدال المپیک دوباره به ایران بازمی گردم. خوشبختانه من در این کشور شرایط تمرینی خیلی خوبی دارم و حتما می توانم سهمیه المپیک را کسب کنم؛ به نحوی که حتی رکوردهایم نیز خوب است. خوشبختانه مربی ام می گوید شانس زیادی برای دریافت مدال در المپیک دارم. من فقط در اینجا به حداقل امکانات احتیاج دارم و هزینه ای هم که در اینجا می خواهم، خیلی کمتر از ایران است، در حدی که فقط بتوانم پول مربی و اسکانم را بدهم. من به فدراسیون در این باره ایمیل زدم که من را تا المپیک پیش رو می توانند حمایت نمایند یا خیر و تا الان هم منتظر پاسخ فدراسیون هستم.

اینکه رسولی تصمیم به ازدواج در بلاروس گرفته یا خیر، یک مسئله شخصی است و به مجموعه ورزش کشور هیچ ارتباطی ندارد؛ اما اینکه موضوع ازدواجش را مدت ها از مسئولان فدراسیون پنهان نموده و بعد هم صحبت های ضدونقیضی مطرح نموده است، بدون تردید کاری غیراخلاقی است. سؤال مبهم اینجاست که چرا رسولی که مدام از فدراسیون درخواست می کرد برای او و هم تیمی اش پول بفرستند و شرایط بازگشت آن ها را مهیا نمایند، یکباره در یک ماه عاشق شد و تصمیم به ازدواج گرفت؟

شرق در تماسی تلفنی که با پدر رسولی داشت، می خواست درباره این ابهامات شفاف سازی کند که پدر این ورزشکار حاضر به تبادل نظر نشد. او فقط گفت: من همه حرف هایم را به خبرگزاری فارس گفته ام. شما می توانید به همان ها استناد کنید. منتظر هستیم ببینیم واکنش مسئولان چیست.

پدر رسولی در تاریخ 26 خرداد در تبادل نظر با این خبرگزاری دلیل مهاجرت پسرش را بی توجهی مسئولان می داند. هرچند صحبت های او هم مثل پسرش یک بام و دو هواست. بالاخره معلوم نیست پسرش عاشق شده یا سودای حضور در المپیک را دارد: پسرم عاشق شده و خواسته در بلاروس بماند و درحال حاضر نیز کار های ازدواجش را انجام می دهد؛ اما هنوز این اتفاق رسمی نشده است. حسین هر زمانی هم که بخواهد، به ایران بازمی شود. هم خود حسین، هم من به فدراسیون دوومیدانی نامه زدیم و شرایط را گفته ایم. پسرم وطنش را دوست دارد؛ ولی معتقد است با شرایط فعلی نمی تواند با تمرین در ایران به سهمیه المپیک و مدال برسد. آنجا شرایطش از لحاظ تمرینی و مربی بهتر است. کل هزینه های او در آنجا ماهی هزارو 500 دلار است. تنها خواسته ما از وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک و فدراسیون همین است که در آنجا برای المپیک تمرین کند. پسرم قوانین را زیر پا نگذاشت. شما ببینید جوایز قهرمان آسیا که حدود 20 سکه بود، هنوز پرداخت نشده و دیگر با چه امیدی ادامه دهد؟ با شرایط ورزش ایران امکان دسترسی به مدال و افتخارآفرینی برای او وجود ندارد. متأسفانه مدیریت ورزش دوومیدانی خوب نبوده است. نتیجه شرایط پنج، شش سال گذشته ورزش باعث شده چنین تصمیمی گرفته شود.

از صحبت های پدر رسولی این گونه برداشت نمی شود که پسرش یک دفعه عاشق شده باشد؛ بلکه این طور به نظر می رسد که او در گوشه ذهنش به مهاجرت فکر می نموده و حالا با به وجود آمدن کرونا و فرایند رو به رشد مهاجرت دیگر ورزشکاران ایرانی در این روزها، او نیز سعی نموده از این فرصت استفاده کند. فدراسیون دوومیدانی در حالی در چند سال اخیر با ریاست مجید کیهانی، از سوءمدیریت رنج برد و اتفاقات بد و نتایج ضعیفی را به خود دید که نزدیک به چند ماه است با سرپرست اداره می شود و وزارت ورزش و جوانان بی توجه به این شرایط تصمیمی برای برگزاری انتخابات ندارد. سرپرستی این فدراسیون مدتی بر عهده ایرج عرب، مدیرعامل اسبق باشگاه پرسپولیس بود و حالا در دست مهدی مبینی از پرسنل وزارت ورزش و جوانان است.

البته مبینی جزء قهرمانان اسبق پرش با نیزه ایران به حساب می آید. شرق درباره پیگیری حواشی ماجرای برنگشتن رسولی تماسی تلفنی با مبینی داشت که او نیز حاضر به پاسخ گویی در این زمینه نشد. مبینی تنها در پیامی کوتاه گفت: ان شاءالله 15 روز آینده دراین باره صحبت می کنم.

تنها مسئولی که در حوزه دوومیدانی حاضر به تبادل نظر درباره این اتفاقات شد، مجید فروتن، رئیس هیئت دوومیدانی استان مرکزی بود؛ استانی که دیار حسین رسولی است. فروتن به شرق گفت: آخرین خبری که من از رسولی دارم، به دو، سه هفته پیش برمی شود. من به فدراسیون دوومیدانی رفتم و با آقای مبینی تماسی با پدر این ورزشکار گرفتیم تا ببینیم چرا او به کشور برنمی شود. پدرش گفت بلاروس ویزای او را یک ماه دیگر تمدید نموده؛ چون ازدواج نموده که سرپرست فدراسیون در جواب به ایشان گفتند سفارت بلاروس اجازه این را نداشته که بدون مشورت با ما ویزای این ورزشکار را تمدید کند؛ چراکه او به عنوان یک ورزشکار و با نظر فدراسیون راهی این کشور شده است. در نهایت پدرش گفت حسین به زودی به ایران برمی شود.

فروتن در واکنش به اظهارات پدر و پسر مبنی برای کسب مدال المپیک و توجه نشدن به او ادامه داد: آقای رسولی در رده بزرگسالان فعلا حرفی برای گفتن ندارند. ایشان در آینده می توانند رکورد های خوبی را ثبت نمایند. ما برای اینکه آقای رسولی قهرمان جوانان آسیا شود، خیلی زحمت کشیدیم. تمام استان مرکزی یاری کردند تا به اینجا رسیدند. من در یک سال و نیم اخیر ماهی دو میلیون از مدیر کل ورزش استان می گرفتم و به او می دادم تا دست کم خرج مکمل هایش را بتواند دربیاورد. دو، سه اردوی 15 روزه که در حد اردو های حدادی در آمریکا بود، برایش برگزار کردم که هیچ کس تا به الان برای حدادی در تهران هم این کار را ننموده است.

نکته درخور توجهی که رئیس هیئت دوومیدانی استان مرکزی در صحبت هایش به آن اشاره نمود، ملیت همسر حسین رسولی بود و او به نقل از پدر حسین مدعی شد که همسر این پرتابگر دیسک یکی از اقوام اوست که در بلاروس زندگی می نماید. اگر بخواهیم به صحبت های فروتن هم استناد کنیم، بیشتر می توان این را فهمید که عاشق شدن رسولی در اوج ویروس کرونا ناگهانی نبوده است. باید منتظر بود و دید آیا در روز های آینده خبر تازه ای از این پرتابگر جوان عاشق می شود یا خیر؟ آیا رسما مهاجرتش را تأیید می نماید یا اینکه به کشور برمی شود.