سقوط در غول های یخی منظومه شمسی، عکس - وبلاگ حرفه گرگان

به گزارش وبلاگ حرفه گرگان، زومیت نوشت: اورانوس و نپتون دو غول یخی منظومه شمسی با ساختار متفاوت نسبت به مشتری و زحل هستند. با سقوط در جو این دو سیاره شاهد چه اتفاق هایی خواهیم بود؟

هرچند سیاره های اورانوس و نپتون مملو از گاز هستند، ترکیب آن ها تفاوت هایی اساسی با سیاره های مشتری و زحل دارد. دانشمندان سیاره ای در پی ارسال فضاپیما به حداقل یکی از این دو سیاره هستند، بااین حال هنوز سرمایه گذاری و بودجه برای چنین مأموریتی نامشخص است و در صورت تأیید هم سال ها به طول خواهد انجامید. در حال حاضر، آژانس فضایی اروپا، کوشش نموده جو این دو سیاره را برای ورود واقعی یک کاوشگر شبیه سازی کند.

اورانوس و نپتون مانند همتایان بزرگ تر خود عمدتا از هیدروژن و هلیوم تشکیل شده اند. با اینکه غلظت متان این دو سیاره اندک است (به ترتیب 2.3 و 1.5 برای اورانوس و نپتون)، میزان متان آن ها 3 تا 8 برابر برآوردهای کاوشگرهای گالیله و کاسینی از جو مشتری و زحل است. تمام دیگر گازها اثری کمرنگ دارند. در واقع عامل اصلی رنگ سبز آبی دو سیاره نپتون و اورانوس، وجود متان در جو است.

گروهی از پژوهشگرها با استفاده از تجهیزات پلاسمایی و لوله های شوک، به شبیه سازی شرایط سقوط در جو اورانوس و نپتون پرداختند. آن ها با استفاده از تونل فراصوتی پلاسمایی T6 Stalker در دانشگاه آکسفورد و بعلاوه تونل های باد پلاسمایی دانشگاه اشتوتگارت، گازهای مناسب را به جسمی جامد تاباندند و ویدئوی را ضبط کردند. شکل های انتخابی برای مدلسازی ظاهر فضاپیماهای آینده به کار خواهند رفت.

چالش اصلی اینجاست که هر کاوشگری در معرض فشار و دمای بالا قرار بگیرد، احتیاج به یک سامانه محافظتی حرارتی با عملکرد بالا دارد تا در برابر ورود به جو برای مدت زمان مشخصی تاب بیاورد. پژوهشگرها برای طراحی چنین سیستمی در ابتدا باید تأسیسات آزمایشی فعلی را برای بازسازی ترکیب های جوی و سرعت های اولیه تطبیق دهند.

• تازه ترین تصاویر از یاسمین مقبلی و همکارانش در ایستگاه فضایی بین المللی

• چه کسی اولین لکسوس را ساخت؟ / عکس

• رونمایی از متفاوت ترین گوشی هوشمند سامسونگ/ عکس

در واقع هدف از آزمایش یادشده، تطبیق تأسیسات آزمایش فعلی و بازتولید شرایط جو و سرعت های مرتبط بود تا به این ترتیب بشر بتواند خود را برای طراحی کاوشگر متناسب با جو اورانوس و نپتون آماده کند.

ماکت کوچک شده کاوشگر گالیله درحال شبیه سازی ورود به جو اورانوس.

سرعت ورود کاوشگرهای جوی بر اساس سرعت لازم برای قرار گرفتن در مدار تعریف می گردد، در نتیجه فضاپیماهای آینده می توانند با سرعت نزدیک به سرعت مداری یا تقریبا 24 کیلومتر بر ثانیه به اورانوس یا نپتون نزدیک شوند. با این حال هنوز فناوری لازم برای رسیدن به این هدف ساخته نشده است.

تأسیسات آزمایش می توانند گرمایی را که کاوشگر از همرفت و تابش ها تجربه می نماید، میزان بگیرند. آزمایش ها نشان داد که حتی مقادیر کمی از متان، طیف تابش را در اطراف منطقه دچار شوک در مقایسه با شرایط تحت سلطه هیدروژن و کربن تغییر می دهد.

5858