عمو زنجیرباف روی صحنه - وبلاگ حرفه گرگان

به گزارش وبلاگ حرفه گرگان، سالن های تئاتر از اسفند سال گذشته تعطیل بودند و تازه از اول تیر برخی از آنها و با شرایط ویژه آغاز به کار نموده اند.

وبلاگ حرفه گرگان- شقایق عرفی نژاد: در این مدت و با چراغ خاموش سالن های نمایش، اهالی تئاتر به پلتفورم های مختلف مجازی رو آوردند و نمایش های آنلاین اجرا کردند. محمدرضا شجاع هم یکی از کارگردانانی است که اجراهای آنلاین مختلفی داشته است. او که ساکن محله سبلان است، این روزها با گروه 8 نفری اش در حال تمرین نمایشی برای بچه ها با همکاری سرای محله ارامنه است. او 32 ساله است و کار نمایش را به صورت تجربی از سال 91 آغاز نموده. نمایش این گروه 13 تیر ماه در پخش زنده اینستاگرام و یا به صورت ضبط شده در کانال های مجازی سرای محله ارامنه، پخش خواهد شد. با محمدرضا شجاع، کارگردان این نمایش، گفت وگو نموده ایم.

درباره ایده اجرای این نمایش و موضوع آن بگویید.

در سال های اخیر با رشد تکنولوژی و فراگیر شدن گوشی های همراه، بچه ها هم به آن وابسته شده اند. آنها مدام سر در گوشی دارند و با بازی های کامپیوتری خودشان را سرگرم می نمایند. این کار به طور حتم مسائل جسمی و روحی برای آنها به دنبال خواهد داشت. فکر کردیم در این روزها که فعالیت آنها کمتر هم شده است، به وسیله همین گوشی ها که به آن عادت دارند، بازی های مختلفی را که خودمان هم در بچگی و در کوچه بخشی از آنها را انجام می دادیم، به آنها یاد بدهیم. با این کار هم یک نمایش سرگرم نماینده موزیکال می بینند و هم چند بازی یاد می گیرند. بازی هایی مثل عموزنجیرباف که احتیاج به فعالیت بدنی دارد و آن را در خانه هم می توان انجام داد.

زمان اجراها چقدر است؟

اجراها بنا بر توافقی که با سرای محله ارامنه خواهیم داشت، 10 تا 30 دقیقه خواهند بود.

اجراهای دیگری هم خواهید داشت؟

بله. ما قراردادی برای اجراهای متعدد آنلاین با سرای محله ارامنه داریم. نخستین آنها همین نمایشی است که درباره آن صحبت کردیم. ایده نخستین نمایش از خود گروه بود، اما برای اجراهای بعدی آماده ایم از ایده های مسئولان سرای محله و خانم بختیاری، مدیر سرای محله استفاده کنیم. ما این آمادگی را داریم که هر 2 هفته یک نمایش 10 دقیقه ای برای سرای محله اجرا کنیم.

با توجه به شرایط کرونا، تمرین ها چطور انجام می گردد؟

تمرین ها را با رعایت فاصله اجتماعی در خود سرای محله ارامنه انجام دادیم. وقتی بچه ها وارد پلاتوی تمرین می شدند، دست هایشان را با الکل ضدعفونی می کردند و روی لباسشان هم الکل می پاشیدند و پاپوش می پوشیدند. خود اتاق را هم هر روز ضد عفونی می کردیم. زمانی هم که تمرین تمام می شد باز دست ها و لباس ها را با اسپری الکل ضدعفونی می کردیم. ضمن اینکه فضایی هم که در آن تمرین می کردیم 50 متر بود. بنابراین انقدر کوچک نبود که نزدیک هم باشیم.

در باره گروهتان شرح بدهید.

ما یک گروه 8 نفری هستیم. کوچک ترین عضو ما امیرحسین حیدری است که 14 سال دارد و عظیم ترینمان هم حمید فضل الله، 34 ساله است. مارال محمدی، همسرم، دیگر عضو گروه است که سال هاست کار کمدی و کودک می نماید. نیره قریب، عماد مهدی زاده و مسعود مسعودیان هم از دیگر اعضای گروه هستند.

فکر می کنید سرای محله ها چقدر در آشنا کردن اهالی با نمایش، و حالا در خصوص گروه شما آشنایی بچه ها با نمایش، نقش دارند؟

این مراکز به دلیل محلی بودن و دسترسی آسان می توانند در این زمینه بسیار مؤثر باشند. این سراها می توانند فضاهایی برای اجرای تئاتر برای بچه ها داشته باشند. گروه ما طرح های بسیار زیادی برای بچه ها چه در زمینه نمایش های موزیکال و چه در زمینه تئاتردرمانی دارد. اگر سالن های نمایشی با ظرفیت 80 نفر در محله ها برای اجرای این طرح ها وجود داشته باشد، بچه ها از آنها استقبال خواهند کرد. همان طور که در سرای محله جنت آباد این رخ داده است و مردم از سالن 150 نفری این سرا استفاده می نمایند.

از اجرای این نمایش های آنلاین برای بچه ها در سرای محله ارامنه عایدی هم دارید؟

خیر. این نمایش ها کاملاً رایگان هستند.

چرا این کار را می کنید؟

عاملی در تئاتر وجود دارد به نام عشق که هیچ چیز دیگری از آن قوی تر نیست. بچه های این گروه هم احتیاج اقتصادی ندارند و بنابراین تنها به خاطر اعتقادی که به این کار داریم، آن را انجام می دهیم. ما در کهریزک و مدارس بهشت رضوان و کوشا که مختص بچه ها توانیاب هستند هم به صورت رایگان نمایش اجرا می کردیم. چون به این کار باور داریم.

کارهای بعدی گروه هم برای بچه ها خواهد بود؟

بله حتماً برای بچه ها خواهند بود. هرچند ایده هایی هم برای نمایش های عظیمسال داریم.